حالا

دیشب جواد لاریجانی گفت: الله اکبر گفتن مردم این شبها شبیه نماز جمعه را چهار شنبه خواندن است .

از دو جنبه خوشحال شدم : اولیش اینکه این الله اکبر گفتنها را می شنوند به خدا دیگه داشتم شک می کردم که فقط طرفهای ما می گویند و خوب حضرات این طرفها ساکن نیستند. بعدش هم خدایش لطف کرد و حکم نداد که مثل روزه گرفتن تو عید فطره لااقل حرام انجام نمی دیم

برای تو

عزیز دلم این پست را فقط برای تو می نویسم، برای اینکه ببخشیم می دام که چند روز است که بهت سخت می گذرد می دانم که آرامش نداری می دانم که الان مهمترین وظیفه من اینست که مأمن امنی برای تو باشم . می دانی که تا چند روز پیش این کار را کرده ام خیلی از چیزهایی که ناراحتم می کرد را کنار گذاشتم حتی اگر به ضررم بود اما حالا چند روز است که خوب نمی خوابم دائم پای کامپیوترم پیاده روی نمی کنم چیزهای شیرین را که برای خودم و تو خطرناک است می خورم . عزیز دلم باور کن که بیشتر این همه داغون شدن من به خاطر توست من دوست دارم بیش از هر چیزی به تو عشق به ایران را بیاموزم دوست دارم تو به خودت و پیشینه ات افتخار کنی دوست دارم از کوروش و داریوش تا مصدق و جهان آرا همه را بشناسی و به آنها افتخار کنی و دوست ندارم در فضایی پا به این دنیا بگذاری که ایرانش ایران نیست . ببخش عزیزم که به جای آهنگهای آرام صدای بوق می شنوی به جای آنکه برایت قصه بخوانم یا هر از گاهی شعری را برایت بخوانم دائم از خشنوتها بخوانم . ببخش عزیز دل مادر

سبز سبزم

این که عمو خسرو با آن صدای جادوئی اش همیشه محبوبترین بازیگر من بوده نقشی در سبز شدن من ندارد اما این روزها عجیب به خانه سبز و روح سبزش فکر می کنم و اینبار دلم می خواهد خانه بزرگ همه ما سبز شود و سبز بماند

تهران این روزها را دوست دارم عجیب مرا به یاد بازی ایران - استرالیا می اندازد هر چند در آستانه هفده امین هفته بارداری خیلی ریسک نمی کنم و حضور محدودی در خیابانها دارم و حتی نوار سبز متصل به کیفم را باز کردم تا مبادا به جای آبی که امروز به صورتم پاشیدند اتفاق دیگری برایم رخ ندهد اما باز هم این شور را دوست دارم خندیدن آدمها با هم دیدن مخالفین شاد در کنار هم به من می گوید که باور کنم ما بزرگتر شده ایم و رشد یافته تر و دلم می خواهد تا روز آخر ببینم باند سبز و سه رنگ را بر دستهایی که در کنار هم راه را برای عبور ماشینها باز می کنند.